Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013


NON OMNIS MORIAR


NON OMNIS MORIAR



Ἔτσι ὁ δικός μας ὁ Πάνας, περιπλανώμενος  σταυροφόρος τοῦ ἔρωτα ζήλεψε τό ὄνειρο, ἀψήφησε τούς φόβους του καί ἀρκεῖται πλέον στό νά θυμᾶται τούς ἄτυχους ἐρωτές του. Μέσα σέ ἕνα κλίμα γενικῆς ἀδιαφορίας διεκδίκησε. Κέρδισε τούς νικητές, ἀλλά ἔχασε τούς ἡττημένους. Μάζεψε τά λάφυρά του, τήν ἱστορία πού τόν ἀκολουθοῦσε συνεχῶς καί πάλεψε.

Ἡ Σμύρνη τῆς ζωῆς του, οἱ Θερμοπύλες τῆς ἐφηβείας καί ἡ ἅλωση τοῦ κόσμου περιμένουν ἀκόμη τή δική σου ἀνάσα. Ἔχοντας παραδώσει τό σῶμα καί τήν ψυχή, ὅλα αὐτά ἀντιπροσωπεύουν πλέον τίς γενιές τῶν ἀνθρώπων, πού λάτρεψαν τή δική σου ἀγκαλιά. Πού ἀναρριχήθηκαν στό δικό σου κορμί καί γίναν στάχτη μέσα στή φωτιά  σου.

Ἔτσι καί γώ μαζί σου, 
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ.




ΤΕΛΟΣ

ΤΕΛΟΣ



Τό τελευταῖο τέλος πνίγηκε στό φῶς τῆς τελευταίας ἀτέλειωτης νύχτας. Τό κεφάλι τῆς ψυχῆς μου στή λαιμητόμο τοῦ ἔρωτα λούστηκε στό αἷμα ἀνεξάντλητου φόβου. Καί ἡ Ἀνάσταση παγιδεύτηκε σέ μία ἀλκοολούχα μετάληψη. 
Ἡ αὐγή μέ βρῆκε νά περιμένω τά λουλούδια τῶν φίλων μου.




ΤΙΜΙΟ ΔΩΡΟ


ΤΙΜΙΟ ΔΩΡΟ



Τώρα κρατῶ τήν εἰκόνα σου στό μυαλό μου.
Τήν κουβαλῶ μαζί μέ τά πολύτιμα δῶρα τῆς ψυχῆς μου. Κρατῶ  τήν εἰκόνα σου. Σάν ἀέρας δροσερός πού φέρνει τό πρωί , σάν τό πρῶτο φῶς τοῦ ἥλιου, σάν τό φῶς τῶν ἀστεριῶν.
Κρατῶ στό μυαλό μου, στήν καθημερινότητά μου, μία εἰκόνα, πού θά τήν κλειδώσω μέσα στήν ψυχή μου, ἀκόμα καί ἄν μοῦ τήν πάρεις.




ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ


ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ



Σέ εἶδα χτές βράδυ…
Τά μάτια, τά μαλλιά, τά δάχτυλα…
μία φιγούρα ἀπό τό μέλλον νά κινεῖται μπροστά μου.
Ὁ καπνός ἀπ’ τά τσιγάρα  ἔπαιζε ἄσκημο παιγνίδι.



ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ

ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ



Μέ τό βλέμμα τῆς ἀπάθειας ἀντίκρυσαν τά γεγονότα, μέ τό βλέμμα τῆς ἀδιαφορίας ἔζησαν τόν κόσμο. Ἀλί, στούς χρόνους, πού περισσότεροι παρατηροῦσαν καί δέν συμμετεῖχαν. 

Χωρίς διορθώσεις δέν προσπάθησαν νά ἀκούσουν, γιατί γεννήθηκαν κουφοί. 

Ἄλαλοι καί ἄλογοι. 

Ταξιδεύοντας στό καράβι τῆς ἑπόμενης ἐπιστροφῆς εἶδα τόν κόσμο τοῦ ἀγώνα τῆς ἐπιβίωσης. 

Καημένε, Μηχανικέ, γιά τούς  "ρουφιάνους" θά ἔχεις πάντα δίκιο!