ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓ. ΟΡΟΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓ. ΟΡΟΣ

Στόν Κωστή Γραμματίκη

Ι.

Βροχερή μέρα δέν ἤτανε καί τό καραβάκι

ἔμπαζε ἀπό παντοῦ. Ἀγωνία γιά τό τέλος, ἀγωνία γιά τό ψάξιμο, ἀγωνία γιά τό χάσιμο.

Διάλειμμα , ἀνηφόρα , ἐπικοινωνία μηδέν.

Τέρμα πρώτου προορισμοῦ ἡ ἀπόλυτη ἠρεμία, τό βουνό τῶν ἁγίων καί τῶν θνητῶν. Πῶς νά λύνονται οἱ ἀπορίες...

ΙΙ.

Ἡ πρώτη ἐπαφή ἔμελλε νά ἔχεισυνέχεια.

Χαμόγελο ἐπικοινωνίας,ἀπόλυτηςἠρεμίας,

ἐπίγνωσης. Κομματιασμένες ψυχές ἑνώνονται, τά συντρίμμια κολλᾶνε. Τελική εὐλογία ἡ χάρη Του. Σκυφτό κεφάλι καί γρήγορο βῆμα. Ἀλλόκοτες οἱ ὧρες ἀνασηκώνουν τήν ψυχή.

ΙΙΙ.

Ἀπρόσμενες συναντήσεις στό περβόλι τοῦ ἀνθρώπου, παρουσία κύριων ἐντυπώσεων. Ἔρημο μονοπάτι βάδισε, γιά νά βρεῖ μυστικά σέ χώρους ὑμνωδίας καί τελικοῦ προορισμοῦ. Ὅταν χάθηκε ἀνάμεσα στά δέντρα ἡ ἀπουσία, σταμάτησε τό χρόνο.

ΙV.

Τά στόματα ἔκλεισαν τή φρίκη τῆς ζωῆς,

στά χέρια μας κρύφτηκαν οἱ μέρες τῆς ψυχῆς. Θυμίαμα ἑσπερινοῦ ἔγινε ὁ πόνος, φῶς από λατρεία τοῦ σώματος, λαγνεία τῶν ξεχασμένων ζωντανῶν ἀσωμάτων. Σέ πρόστυχο πρωινό τῆς γῆς τῶν χαμένων ψυχῶν σάν ὀνείρου ἄγγιγμα, γιά νά λυτρωθῶ, προτοῦ νά φύγω.