ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ 1996
Πόνος καί πόθος. Ὅταν ὁ πόθος μεγάλωνε, λευτεριά
τοῦ χορτασμένου μυαλοῦ ὁ πόνος. Στήν τελευταία διαδρομή τήν εἶδα μέ
φουρτουνιασμένα μάτια.
Ἡ ἐπιστροφή χαμένο ὄνειρο, χαραγμένο στό ἀνίκανο σῶμα. Ἡ
ἀγωνία της συνάντησε τή δική μου ἐπιθυμία . Τό δρομάκι τῆς Γιαλούσας τό
περπατοῦσε τώρα γιά τελευταία φορά.
Ἡ ἐπιστροφή χαμένο ὄνειρο, στό βοῦρκο τῆς
παρηγορίας τῆς δικιᾶς μου ἀνέστιας προστασίας. Ἡ μικρή συσκευή ἐφεδρεία,
δικαίωμα στόν πόθο, στόν πόνο, στό τίποτα…
Στό κλάμα της ἡ ἐφεδρεία τοῦ ζεῖν.
Δικαίωμα στό ἐπιστρέφειν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου