ΘΑΛΑΣΣΑ

ΘΑΛΑΣΣΑ

 

Ἡ θάλασσα ἦταν ἀγριεμένη. Ἦταν ἡ ἴδια πού συντρόφευε τόν Ἰάσονα στό ταξείδι στήν Κολχίδα, σέ ἕνα ταξείδι χωρίς λογική, στή λογική τῆς ζωῆς , στόν τρόπο τοῦ ΕΡΩΤΑ. Λογική τῆς δίψας τῆς ζωῆς. Ἦταν ἡ θάλασσα τοῦ Ὀδυσσέα στήν ἐπιστροφή, τό μπλέ χρῶμα τῆς Ἰθάκης καί τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Θάλασσας πού ἁλυσοδέθηκε ἀπό τόν Ξέρξη , αὐτή πού ἔκρυβε γιά χρόνια τή γοργόνα. Τόση ὀμορφιά στόν Οὐρανό καί τήν παρακολουθοῦσε ἐδῶ καί καιρό , αἰῶνες ὁλόκληρους , ἀπό τότε πού ὁ Δευκαλίωνας ἔκανε τά πρῶτα του βήματα, κατέβηκε ἀργά καί ἒνοιωσε τήν ἁλμύρα στό πρόσωπο. Καί ἦταν ἔννοιες ταυτόσημες: ΕΡΩΤΑΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ, ΖΩΗ, ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Θάλασσα καί Λόγος, Λόγος καί Θεός, ὁ Λόγος τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς , ὁ Θεός τῆς Ζωῆς , ἡ θάλασσα τῆς Ἀφροδίτης, τῆς Γένεσης , τῆς Ὑπάτης καί τῆς Θεοδώρας, ὁ λόγος τῆς Κύπρου τῆς Αἰωνιότητας. Εἰσαγωγή στό ταξείδι τῆς ζωῆς μέ κοινωνούς τοῦ σώματος τοῦ Διονύσου , εἰσιτήριο στό ταξείδι τῆς Ἀνάστασης.